Een ode aan mijn opa!

Vorige week was ik bij mijn voetbalclub, DZC '68. In de kantine hangt een foto van mijn opa Bart van der Weg (derde van links).

De laatste tijd moet ik steeds vaker denken aan mijn opa. Wat ik me kan herinneren van mijn opa is dat hij ons (mijn zus, broer en ik) op zondagochtend meenam naar de voetbalclub. DZC’68 is een echte traditionele zaterdagclub. Wat opa op zondag daar deed weet ik eigenlijk niet eens maar ik vermoed de voorraad opnemen. We kregen dan een snoepje (colaflesje) uit de grote snoepbak. Voor elk snoepje werd door opa betaald. Opa was voorzitter en een van de oprichters van de club. Een rechtschapen man. Op zaterdag keek hij bij het vlaggenschip (eerste elftal) in pak, want een voorzitter loopt er netjes bij. Ook als het veel te warm was voor een pak hield hij het pak aan. Hij bleef trouw aan zijn principes.

Opa overleed toen ik 12 jaar oud was. Ik zat net op de middelbare school.

Het valt me op dat ik de laatste tijd steeds vaker aan hem moet denken terwijl dit heel lang niet zo is geweest. Het verhaal over de snoepjes heb ik de laatste tijd vaker verteld. Mensen die opa nog kennen van de club spreken met veel respect over hem. Hij was altijd eerlijk en oprecht. Je kon van hem op aan. Wat maakt nou dat ik juist nu, na al die jaren, hier zo mee bezig ben?

De afgelopen jaren heb ik veel scholingen en cursussen over leiderschap mogen volgen. Het gaat tijdens deze dagen vaak over waarden en drijfveren. Ik moest gaan nadenken over wat ik belangrijk vind en hoe dat zichtbaar wordt in mijn gedragingen.

In een eerdere blog heb ik het gehad over “Teach what you preach“. Wees een voorbeeld in wat je wilt zien van de ander.

Eerlijkheid, oprecht zijn en niet te snel (ver)oordelen. De waarden waar ik naar probeer te leven. Deze waarden komen overeen met wat ik me van mijn opa herinner en wat ik ook terug zie bij mijn eigen vader.

Waarden in het onderwijs:

Kansengelijkheid is belangrijk voor mij. Iedereen zou dezelfde kansen moeten krijgen. Wat je er vervolgens mee doet is aan jou. Een mooi voorbeeld hiervan is een leerling bij mij in de kaderberoepsgerichte leerweg, Luca. Luca is een leerling die een droom heeft. Om deze droom te bereiken wilde hij graag van kader direct naar de HAVO. Dit is een ongebruikelijk stap in het onderwijs. Toch kreeg Luca de kans en deze heeft hij gepakt door zijn HAVO diploma te halen. Het hele verhaal van Luca is via deze link te lezen: Van kader naar geneeskunde (waerdenborch.nl)

In de praktijk is het helaas zo dat kansengelijkheid binnen het onderwijs niet vanzelfsprekend is. Niet iedereen heeft een stabiele thuissituatie die zorgt dat je jouw spullen voor elkaar hebt en een veilige plek hebt om je huiswerk te maken. Nog maar te zwijgen over de groeiende groep ouders met financiële problemen, dit levert veel stress op binnen gezinnen. We verwachten van deze leerlingen wel hetzelfde want ze moeten allemaal op hetzelfde moment hetzelfde examen doen.

Als teamleider binnen het onderwijs heb ik altijd het kind achter de leerling willen zien. Wat maakt nu dat deze leerling bepaald (ongewenst) gedrag laat zien? En wat ga je er vervolgens mee doen? Je wilt de verbinding houden met de leerling maar bepaald gedrag kan gewoon niet! De afgelopen jaren als teamleider heb ik veel beslissingen moeten nemen. Niet iedereen kon zich altijd in mijn beslissingen vinden maar ik besloot dicht bij mijn gevoel te blijven. Ik heb altijd voor mijn team gestaan. Het beste voor iedereen is waar ik naar gestreefd heb. Dit heeft me ook onzeker gemaakt op momenten. Ben ik wel geschikt voor deze functie? Voor mij was het herkenbaar maar ook waardevol dat ik van meerdere mensen terug kreeg dat ze gewaardeerd hebben dat ik altijd voor de persoon ben gegaan. De woorden “jouw manier was niet altijd de mijne maar achteraf kon ik het wel begrijpen. Je bent echt een mensen-mens en daar ligt jouw kracht” raakte me meer dan ik dacht. Dit is de kern.

“Als je waarden gebruikt als kompas, kom je nooit op een plek waar je niet wilt zijn”

Na 3,5 jaar heb ik afscheid genomen van de functie teamleider. Ik heb ontzettend veel geleerd maar ook ervaren dat als ik dicht bij mezelf wil blijven ik dichter bij de personen moet komen. Ik werd niet gelukkig van de functie waarin ik zat.

In augustus start ik in mijn oude rol op een nieuwe school. Ik kijk er naar uit om leerlingen te begeleiden richting een vervolgopleiding waar zij blij van worden. Ik kan op de fiets naar mijn nieuwe werkplek, dit is voor mij ook belangrijk. Op deze manier kan ik meer tijd en energie besteden aan mijn gezin. Zaken die voor mij belangrijk zijn!

Ik kan meer tijd besteden aan Way-Loopbaancoaching. Ik heb mooie gesprekken gevoerd afgelopen maanden en heb plannen waarmee ik aan de slag wil.

Door mezelf te leren kennen en te weten wat ik belangrijk vind en vooral waar dat vandaan komt, kan ik deze keuze vol overtuiging maken. Ik begrijp waar mijn gedrag vandaan komt en wat dit kan doen met een ander.

Door met drijfveren aan de slag te gaan heb ik niet alleen mezelf leren kennen maar snap ik ook beter waarom een ander reageert zoals hij/zij reageert. Dit maakt het mogelijk om verbinding te blijven houden.

Mocht je hier ook meer van willen weten en mee aan de slag willen neem dan contact met me op!

Als ik nog iets zou kunnen zeggen tegen mijn opa zou ik willen zeggen: "De reden dat u ineens zo prominent aanwezig bent weet ik niet, het voelt alsof het zo moet zijn. In augustus start mijn zoon, uw achterkleinkind, bij DZC’68. De club die traditie, normen en waarden nog hoog in het vaandel heeft staan. Jammer dat u het niet mee mag maken. Ik zal nog vaker aan u terug denken en beseffen dat u meer een inspiratiebron voor me bent dan we beiden misschien hadden gedacht."